Wontonlasagne

Koken moet je ergens in je leven leren, hoe eerder hoe beter. Je zou denken dat iedereen daar intussen van doordrongen is, ouders voorop, maar zelfs ik heb vriendinnen die hun puberkinderen nooit willen laten koken, “want dan wordt de keuken zo’n puinhoop.”

Tja.

De jeugd van tegenwoordig blijft weliswaar steeds langer thuis wonen, maar ooit moeten ze toch de deur uit. En dan? Dan gaan ze onherroepelijk aan de thuisbezorgpizza en aan de pakjes en zakjes, wat ik u brom. Toen ik op kamers ging had ik de basisprincipes van koken weliswaar onder de knie, maar de dagelijkse praktijk bleek weerbarstig. Het waren de onvermijdelijke jaren van studentenprutjes: gehakt-met-nog-wat. Mijn chili con carne bestond uit een pond rul gebakken gehakt plus een blik bruine bonen. Verder niks. Ach ja, koken is een leertraject. Gelukkig bloeide ik al snel op en werd ik befaamd om culinaire pareltjes als quiche met zalm en ananas, allebei uit blik. Maar wél met verse dille.

Pakjes en zakjes kwamen er ook toen al niet in, al kan het ook zijn dat het winkelassortiment in die tijd nog niet zo uitgebreid als nu. Alleen koelverse lasagne, daar had ik een zwak voor. Geen lasagne bolognese – gehaktprutjes at ik immers al genoeg – maar die met spinazie en zalm. En elke keer viel het toch weer tegen, dat kunstmatige fabriekssmaakje. Laats zag ik in de supermarkt dat het zowaar nog steeds bestaat en kreeg ik acuut zin om het zelf te maken. Alleen bleken de pastavellen op en had ik geen puf om zelf te gaan kneden. Wel had ik een pakje wontonvelletjes in de vriezer liggen, daar ging het ook prima mee. Sterker nog, dat maakt dit gerecht helemaal kinderlijk eenvoudig.

Lees verder op www.kokenmetkarin.nl

Geplaatst op 16 januari 2021 door KokenmetKarin