Wittewintergroentesoep

Ik zit nog altijd in een wittewintergroentefase. Vandaag kom ik u daar nog één keertje mee lastig vallen, nu in soepversie.

‘Bij twijfel soep van koken’ is bij ons thuis een gevleugeld gezegde. Geldt voor groente waarvan je niet weet wat het is of wat je er in vredesnaam mee moet. Al komt dat gelukkig hier niet zo vaak voor, zo’n groentje ben ik nou ook weer niet.

Wel blijk ik regelmatig te enthousiast groente te hebben ingeslagen, die vervolgens ergens ligt weg te kwijnen. Ook dan (nee, juist dan!) is soep een perfect eindstation. Soep maalt namelijk niet om kraakverse groente. Soep vindt het prima als de ingrediënten al in een wat treurig, half verschrompeld stadium verkeren. Daar wordt soep, raar maar waar, alleen maar lekkerder van. Wel altijd beginnen met gefruite ui, want ui, da’s gratis en voor niks heel veel extra smaak. Persoonlijk ben ik fan van een scheut wijn en een scheut room, maar in de basis is het simpelweg bouillon erbij, sudderen, pureren en klaar.

Ja maar, hoor ik u nu sputteren, zo’n gepureerde groentesoep is zo saaaai. Zeker als de kleur wat mottig uitvalt, wat inderdaad kan gebeuren als u veel verschillende groente door elkaar mikt. Tenzij u, zoals ik, alleen witte groente gebruikt. Maar dan nog zijn er mensen die dat te monotoon vinden. Oplossing: soepgarnituur. Klinkt deftig, maar is in feite restverwerking. Een heel klein beetje is al genoeg om de boel op te leuken.

Lees verder op www.kokenmetkarin.nl

Geplaatst op 19 maart 2022 door KokenmetKarin