Mijn enige echte vakantie in Kroatië was toen het nog gewoon Joegoslavië heette en alles pais en vree was. Ik logeerde bij familie van een bevriende Amsterdamse taxichauffeur, die rondreed in een oldtimer die het in mijn herinnering om de haverklap begaf, maar na een klap met een hamer op iets onder de motorkap konden we doorgaans gewoon weer verder. Maar hoe betrouwbaar zijn vakantieherinneringen? In mijn beleving was Dubrovnik een charmant geheel van bijna uit elkaar vallende gebouwen en serveerden restaurants uitsluitend spiezen met vlees. Toen ik een keer ergens gevulde paprika’s op het menu tegenkwam was ik helemaal verrukt, eindelijk iets anders! De taxichauffeur vond het echter maar niks, dat was ordinair thuis-eten, geen restaurant-eten.
Vorig jaar was ik opnieuw even in Dubrovnik, maar dan via een cruise, dus dat telt niet echt. Ondanks het feit dat het half oktober was, was het stadje afgeladen met hordes toeristen, die achter elkaar aan schuifelden over de stadsmuurwandelroute. De lokale horeca leek uitsluitend te bestaan uit toeristenfuiken. We voeren ook nog langs Split, wat een prachtige stad schijnt zijn, maar ik heb alleen de vismarkt gezien, waar ik in de stromende regen in het kader van de participerende journalistiek samen met de scheepskok inkopen deed. Daar had hij natuurlijk aan boord een Dalmatisch stoofpotje mee kunnen maken, maar dat is geen cruise-voer.
Lees verder op www.kokenmetkarin.nl
Geplaatst op 18 februari 2021 door KokenmetKarin