Een verheugend bij-effect van de wereldwijde coronathuisblijfperiode is dat we meer zijn gaan koken. Hoezee natuurlijk, al bespeurde ik bij mezelf, fervent thuiskoker, juist een tegengestelde tendens. Al die noodgedwongen gesloten restaurants, het ging me aan het hart. In het kader van ‘support your locals’ werd er bij ons thuis de afgelopen maanden daarom minstens één keer per week een maaltijd besteld bij een restaurant dat nu speciaal een afhaalloket had geopend.
Iedere zaak bleek daar een geheel eigen invulling aan te geven. Je kon bestellen per mail, per telefoon, of per appje. En soms moest je snel zijn, anders was het alweer uitverkocht. Er waren restaurants die alles warm meegaven, maar meestal was het koud, waarbij de opwarminstructies konden variëren van twee zinnen tot complete A4-tjes.
We werden er warempel zelf ook creatief van. Zo hielden we met onze buren een hegdiner: elk op ons eigen balkon, met de op dat moment nog kale winterheg ertussen.
De maaltijd kwam van een restaurant om de hoek. Topavond gehad, al was het voor de buurvrouw, die het opwarmen voor haar rekening nam, nog best aanpoten. ‘Zelf nog eventjes afmaken’ betekende in dit geval een compleet ontplofte keuken. Je kunt als nieuwbakken afhaalrestaurant ook een tikkeltje té ambitieus zijn voor de simpele thuiskok, met zes pannen tegelijk op het vuur en twaalf verschillende garnituren.
Lees verder op www.kokenmetkarin.nl
Geplaatst op 29 november 2020 door KokenmetKarin