Tomaten met tuinkers

Word vrienden met je onkruid, hoor je vaak. Helemaal mee eens, tot het ineens kniehoog staat tussen de kiezels van mijn Franse terras, dan houdt alle begrip acuut op. Gelukkig vind ik het heerlijk om te pas en te onpas een uurtje te gaan zitten onkruidverwijderen. Vooral de jonge plukjes trek je er moeiteloos uit, als een soort tuinkers. Sisyphus zou er z’n handen bij fijnknijpen. U weet wel, de man die van de Griekse goden dag in dag uit een rotsblok de steile berg op moest duwen, maar eenmaal boven rolde het blok net zo hard weer naar beneden en moest hij weer van voor af aan beginnen. En dat tot in de eeuwigheid.

Dat is met dit terrasonkruid precies zo. Zodra je het huis rond bent geweest, is het groene spul aan de andere kant alweer met hernieuwde energie opgekomen. Helemaal na een mals regenbuitje springen de tere groene plukjes weer blij de grond uit. Hallootjes, daar zijn we weer! Je krijgt toch warempel bewondering voor de natuur die zich niet laat kisten.
Zinloos dus, dat wieden? Welnee. Ik vind het heerlijk aangenaam tijdverdrijf, ideaal om te mijmeren over van alles en nog wat. Misschien vond Sisyphus het stiekem ook wel prima, dat gehannes met dat rotsblok. Lekker zen, in de buitenlucht, goed voor de conditie.

In mijn geval dwalen mijn gedachten doorgaans al snel af naar eten. Of ik bijvoorbeeld niet weer eens zelf tuinkers moest zaaien? Lekker en zo gepiept. O, en wacht eens even, wat was ook alweer dat jarenlang favoriete recept uit de Allerhande van een tomatensalade met tuinkers? Terug in Nederland vond ik na lang zoeken zowaar het tijdschriftknipsel weer terug. Zó oud, dat op de achterkant een reclame staat voor (nieuw! nieuw!) Coca Cola light.

Lees verder op www.kokenmetkarin.nl

Geplaatst op 23 augustus 2024 door KokenmetKarin