Strijd tegen de stilte om mij heen en het lawaai in mijn hoofd

Verdriet en angst staan op de voorgrond. Het verdriet laat mijn lichaam zwaar voelen. Het is moeilijker om op te staan. Ik kan er niet tegen vechten. Eigenlijk wil ik de strijd niet eens aan gaan. Het mag er zijn. Dit zou ik een aantal maanden geleden niet hebben gezegd. Soms blijft het verdriet als een bal in mijn strot hangen en wil het er niet uitkomen. Dit zijn de meest pijnlijke momenten. Meestal probeer ik mij te focussen op het gevoel en zeg ik dat het er mag zijn. Soms vloeien er tranen en soms ebt het langzaam weg. De angst laat mijn ademhaling omhoog gaan en zorgt voor duizelingen in mijn hoofd. Soms word ik misselijk en krijg ik geen hap door mijn keel. Tenslotte zorgen angst en verdriet er samen voor dat ik mij onzeker voel over alles wat ik doe en voel.

Lees verder op www.HaveANiceDay.com

Geplaatst op 04 april 2020 door NiceDay