
Als er 1 proces is waar je nogal afhankelijk bent van beelden van anderen is het wel het sollicitatieproces. Daar zit ik nu middenin. Mijn vriendinnen weten dat ik een baan zoek en helpen me graag. Een van hen kwam laatst met een enorm leuke kans. Bij een bedrijf wat gespecialiseerd is in jeugdzorg, zochten ze een coach voor jongeren met problemen of een achterstand. Geknipt voor mij. Zij kende de eigenaar en zou hem bellen om een goed woordje te doen. Helaas liep dat uit op een harde confrontatie met stigma en beelden van anderen. Zij had in al haar enthousiasme en geloof in mij ook aangehaald dat ik Borderline heb; Juist omdat ze dat in deze functie als een pre ziet, wat ook zeker waar is in dit geval. Maar de man aan de andere kant kent mij niet, en noemde mij een te groot risico. Einde sollicitatie, nog voor deze begonnen was. Dat is natuurlijk ongelooflijk balen. Waar ging dit mis?
Bij het beeld van Borderline. Deze man zit in de geestelijke gezondheidszorg en kent het fenomeen Borderline. Hij heeft daar vast ervaring mee en kent kenmerken. Aan sommige van die kenmerken kan een risico hangen en hij probeert, natuurlijk, zijn bedrijf te runnen met zo min mogelijk risico. Maar hij kent mij niet. Mijn vriendin wel. Zij weet dat ik veel meer ben dan dat. Dat ik juist van iets wat gezien wordt als zwakte, een kracht heb gemaakt door zelfinzicht en kunde. Dat ik goed functioneer en aanpassingsvermogen heb. Dat ik veel meer te bieden heb. Alleen, met het noemen van Borderline creƫerde zij een link naar een beeld wat al het andere wegvaagde. Een heel beperkt beeld, een stigma, maar het bepaald wel de uitkomst.
Lees verder op www.haveaniceday.com
Geplaatst op 19 augustus 2018 door BetterbyGoalie