Ratatouille-shakshuka

Zeven eitjes! Klein en wit met roze spikkels, in een poezelig zacht bedje van pluizig haar. Dat zag ik toen ik het dak optilde van het vogelhuisje dat ik vorig voorjaar kreeg van mijn schoonmoeder. Toen vlogen de koolmezen af en aan, nu zag ik niks. Tot ik dus dat dak optilde, en snel weer terug deed.

Jarenlang hing er een nestkastje op mijn Amsterdamse balkon, een officieel exemplaar van de vogelbescherming, maar nimmer werd er enige gevleugelde belangstelling gesignaleerd. Het verhuisde mee naar Normandië en vond een nieuwe plek tegen de pruimenboom. Alleen, ook daar gaf de lokale vogelpopulatie geen enkele sjoege. Misschien hing ‘ie niet goed? Ik draaide ‘m een kwartslag, met de vliegopening naar het aanbevolen noordoosten, maar nee, hoor, nog altijd niks.

En toen kwam dus mijn schoonmoeder ineens aanzetten met een vogelhuisje dat ze al jaren had liggen, maar waar ze in haar appartement helemaal geen plek voor heeft. Een flink gevaarte, met een dak in de vorm van een kerktoren. Ik hing ‘m tegen de Franse schuur en verdraaid, meteen waren de koolmezen niet weg te slaan. Alleen dit jaar blijft het dus verdacht stil. En toch liggen er zeven eitjes. Maar als er ooit zeven mini-koolmeesjes moeten uitvliegen, waar blijft dan de broedende moeder? Of vader, voor mijn part? Navraag leert dat een koolmeesvrouwtje pas gaat broeden als ze acht tot tien eieren heeft gelegd. Dus u begrijpt, ik durf nu niet meer in de buurt van de schuur te komen, bang dat ik de familie koolmees verstoor in hun gezinsplanning.

Lees verder op www.kokenmetkarin.nl

Geplaatst op 04 juli 2023 door KokenmetKarin