‘Heb jij nog pompoenen nodig?’ vroeg de redactiechef met lichte wanhoop in de stem. Hij belde of ik ter ere van de Trouw Duurzame 100 ‘het ultieme duurzame recept’ kon verzinnen, en al pratend kwamen we uit bij zijn moestuin. Herkenbare overvloedproblematiek: met één zakje zaad heb je al snel een voetbalveld aan groente. Die vijfentwintig bloemkolen zijn allemaal tegelijk oogstrijp, de rucola staat voor je het weet een meter hoog, de courgettes groeien uit van snoezige staafjes tot monsterlijke gedrochten en de pompoenen ontpoppen zich tot invasion of the moestuin snatchers.
Smulbalkon
Er valt niet tegenop te eten. Zelf woon ik vierhoog in hartje stad, dus veel verder dan een smulbalkon met vooral tuinkruiden kom ik niet, maar sowieso is mijn motto: met moestuinen is het net als met Franse vakantiehuizen; daar moet je niet zelf aan beginnen, je moet zorgen dat je mensen kent die er eentje hebben.
Zuurpruimen
Moestuinen genoeg in ons land, net als buurtboeren en andere initiatieven. Kwestie van even goed rondvragen, misschien mag u ergens komen helpen schoffelen in ruil voor wat oogst? Nu zou je natuurlijk kunnen zuurpruimen dat we met moestuinieren niet het wereldvoedselprobleem gaan oplossen. Maar individueel levensgeluk is ook wat waard, en van versgeplukte sperziebonen kan een mens, ik spreek uit ervaring, onnoemelijk gelukkig worden.
Hamvraag
Terug naar de hamvraag, het ultieme duuurzame recept. Wat zou dat moeten wezen? Gaat het om een beter milieu, om puur lokaal, om minder pakjes en zakjes, om dierenwelzijn, om plantaardig? En hoe krijg je dat dan allemaal in één recept? Als je het mij vraagt betekent een duurzame wereld niet dat we voortaan allemaal aan de zeewiertofuburger moeten. Het zet meer zoden aan de dijk als iedereen flexitariër wordt, dan om meer veganisten te werven. Het werd uiteindelijk een vegan recept uit de moestuin, met redactiepompoen. Maar vooral: heel erg lekker.
Lees verder op www.kokenmetkarin.nl
Geplaatst op 06 januari 2021 door KokenmetKarin