Pavlovaatjes met rabarber

Laat ik nou altijd gedacht hebben dat ik eerder van de rekkelijken was dan van de preciezen.
Natuurlijk, ik ben tegen pakjes en zakjes, maar ik zal niemand een strobreed in de weg leggen die dol is op instant-aardappelpuree of pesto uit een potje. Al voer ik er verhitte discussies over met even dierbare als rechtlijnige culicollega’s, van mij mag er best een scheutje slagroom in de spaghetti carbonara. En de Italiaanse vriend die ik jaren geleden eens lasagne met salami voorschotelde heeft het nu nóg over heiligschennis, terwijl ik het best vond kunnen. Ik stofzuig onbekommerd om de meubelstukken heen en balkontuinier met de Franse slag, maar tijdens de coronacrisis ontdekte ik tot mijn eigen verbijstering dat ik juist neig naar de preciezen.

Tut-tut-tut
Aandringende koffievisite, “keurig op anderhalve meter afstand hoor”, hou ik af. Net als de vrienden die vragen wanneer ik nou eindelijk weer bij ze in de tuin kom zitten, die is immers groot zat. Ik tut-tut-tut tegen mijn ouders die bridgen met de ene buren en klaverjassen met de andere.
De coronaregels zijn voor meerdere interpretaties vatbaar, maar zo te zien kijk ik door een strikte bril. Ik blijf braaf zoveel mogelijk binnen en maak hooguit een ommetje over de doodstille Amsterdamse grachten waar ik keurig slalom om de wittewijnsippers op de stoep.

Lees verder op www.kokenmetkarin.nl

Geplaatst op 21 november 2020 door KokenmetKarin