Pasta met sardientjes

Ook zo klaar met corona en zin in gewoon alles weer gewoon? Zo lang dat nog niet het geval is, troosten we ons met een gewoon lekker pastaatje. Met wat spullen uit de al dan niet gehamsterde voorraad, kom je daar ook meteen vanaf.

Het antwoord kwam aan als een mokerslag. Toen ik als piekerende puber mijn moeder ooit vroeg of ik nou mooi of lelijk was, antwoordde ze met de beste bedoelingen ‘Je bent gewóón’. Dat was wel het laatste wat ik wilde wezen. ‘Doe maar gewoon dan doe je gek genoeg’ is een uitdrukking waar ik nooit veel sympathie voor heb gevoeld. Ik droomde altijd al van groots en meeslepend, van de vrouw van de wereld die ik wilde gaan worden. Ik geloof niet dat het daar echt van gekomen is, maar wat ik wel zeker weet is dat ik op dit moment hevig verlang naar gewoon. Immers, niets is op dit moment nog gewoon, en gaat het dat ooit nog worden? Niemand die het weet. Maar dat neemt het verlangen niet weg naar gewoon. In de zin van VC (Voor Corona). Onbedwingbare zin in normaal, desnoods het nieuwe normaal. Het nieuwe gewoon.

Alleen, wat is in vredesnaam gewoon?

Op eetgebied weet ik het wel, een pastaatje. Ideaal vehikel voor van alles en nog wat, afhankelijk van wat er nog rondslingt. Dat levert zelden een gerecht op dat ik aan dinergasten zou voorschotelen, maar het voldoet prima voor een doodgewone doordeweekse maaltijd in huiselijke kring. En etentjes geef ik toch al maanden niet, helaas.

Lees verder op www.kokenmetkarin.nl

Geplaatst op 18 november 2020 door KokenmetKarin