Orecchiette met broccoli

Omdat ik een akkefietje kreeg met mijn oren, maakte ik oortjespasta, orechiette. Met smeuïge broccoli en juist knapperig kruim van pistache.

Ik weet niet altijd waar de klepel hangt, maar ik hoor dan ook zelden klokken luiden. Al sinds ik mij kan heugen heb ik het nog nooit in Keulen horen donderen, laat staan dat ik ooit gras heb horen groeien. Een oor hebben wat het niet goed doet is echter geen reden om ze alletwee te laten hangen. Nooit moeite met inslapen, nooit last van feestjes bij de buren of smakkende tafelgenoten. Elk nadeel hep z’n voordeel.

Maar toen het gehoor aan de andere kant ineens ook achteruit holde, krabde ik mij verontrust achter de oren. Vooral mijn man had er last van, want die moest alles wat hij zei zes keer herhalen. Geen punt als je tot over je oren verliefd bent, maar na zoveel jaar huwelijk liggen ergernissen makkelijker op de loer. De KNO-arts wees een groot gat in mijn trommelvlies aan als mogelijke oorzaak van het probleem en kwam met een oplossing waar ik wel oren naar had: onder het mes. Niet meteen, want wachtlijst. Daarom kon ik mijn oren niet geloven toen het ziekenhuis twee weken later al plek had. Slechte timing, want ik zat net tot over mijn oren in het werk, maar goed, wat moet, dat moet.

Alles verliep uitstekend en al snel mocht ik weer naar huis, als Van Gogh verpakt in verband. En nu maar afwachten of ik straks eindelijk eens een speld kan horen vallen. Een vriendin kwam op ziekenbezoek, niet met bloemen of een fruitmand, maar met een zak vol orecchiette: pasta in de vorm van oortjes. Daar had ik wel oren naar, want met mijn kooklust is niks mis. Een klassieke combi, heb ik van horen zeggen, is met broccoli en ansjovis. Maar ik maakte een vegavariant met een fluisterzachte groene saus en een juist knisperende topping. En nu roeptoeter ik naar wie het maar wil horen: lekker!

Lees verder op www.kokenmetkarin.nl

Geplaatst op 08 april 2023 door KokenmetKarin