Open brief

Ik begrijp je emoties en gedachten die je misschien hierover hebt gehad. Ik heb deze ook. Teleurstelling, frustratie, angst en misschien zelfs woede.
Ik begrijp het als je me hebt losgelaten, dat je me geen tweede, derde of tiende kans hebt gegeven. Ik begrijp het dat je me niet meer vertrouwde, dat je onze relatie een beetje op een laag pitje zette.
Ik wil dat je weet dat het me spijt. Ik weet dat ik nooit de intentie had je teleur te stellen. Maar ik weet ook dat soms dat niet uitmaakt.
Ik wil je bedanken, als je nog steeds hier bent. Als je me steunt. Ik weet dat onze band dieper en beter kan zijn. En ik wil ons dat geven. Dat ga ik doen.”

Deze brief schreef ik een tijd terug. De brief staat voor een van de moeilijkere gevechten die ik heb (gehad) met de realiteit van borderline, depressie en angst. Communicatie.
Kansen voorbij laten gaan, terwijl ik in bed lig; niet het gevoel hebbende dat ik iets goed kan doen of iemands vriendin kan zijn. Mensen teleurstellen, omdat ik me enorm geblokkeerd voel en me niet in staat voel te communiceren. Terwijl angst en piekeren me tegenhouden om ook maar de kleinste dingen te doen of op te pakken.

Maar nu ik meer en meer leer over mezelf, groei ik. Ik probeer aardiger te zijn voor mezelf. Mijn hele zelf te zien. Ik probeer te accepteren en van mezelf te houden.
Ik ben begonnen met ruimte creëren. Ruimte in mijn leven en in mijn hoofd. Meer tijd en geduld voor moeilijke tijden en gevoelens, meer tijd en geduld voor mezelf leren kennen.
Ruimte voor wat ik nodig heb, voor wat ik wil, voor hoe ik me voel, voor waar ik in geloof.
Je zult moeten beslissen, weet je, dat je het waard bent om ruimte in te nemen. Om hier te zijn. Om jezelf te zijn.

Lees verder op www.BetterByGoalie.com

Geplaatst op 21 maart 2018 door BetterbyGoalie