Alles moet je vieren in het leven, bijvoorbeeld met taart. Of cake. Maar dan wel een feestelijke: ziedaar mijn recept van omgekeerde appelcake. Als een tarte tatin, maar dan met cake. Bovendien lekker hartverwarmend herfstig met hazelnoten en gember.
Eens in de zoveel tijd valt mijn zaterdagse Trouw-rubriek op mijn verjaardag, en ja hoor, dit jaar was het raak. En voor wie nu ‘hieperdepiep’ gaat roepen: dat had je een week geleden moeten doen.
Als kind was ik dol op verjaardagen, vanwege de feestjurk en alle falderie, faldera en niet te vergeten het trakteren in de klas. (Tip: niet dertig zelfgebakken slagroomsoesjes in een tupperwaredoos proppen onder de snelbinder.) Als kind kon het klimmen der jaren me niet snel genoeg gaan. De volwassenheid lonkte, dán zou het immers gaan gebeuren, het leven.
Wanneer weet ik niet, maar ergens op een onbewaakt moment kwam het omslagpunt. Het pijnlijke besef dat je nog niks noemenswaardigs gepresteerd hebt terwijl Mozart op die leeftijd al zeven opera’s gecomponeerd had. Als ze je in winkels ineens ‘mevrouw’ gaan noemen en je twijfelt of dat favoriete rokje zo langzamerhand niet te kort is. Voor jouw leeftijd. En terwijl je heus niet terugverlangt naar de tijd als tobbende twintiger of dolende dertiger, is de 50PlusBeurs toch een schrikbeeld aan de horizon. Definitief bejaard.
Tot er in de omgeving ineens iemand een nare ziekte krijgt, of zelfs wanneer je in de krant leest over een onbekend iemand die veel te vroeg is overleden. Dan realiseer je je dat elk jaar gratis en voor niks een jaartje ouder worden helemaal niet vanzelfsprekend is. Dan overheerst – voor even – schrik, verdriet, maar ook schaamrood over je eigen gemiep.
Lees verder op www.kokenmetkarin.nl
Geplaatst op 10 januari 2021 door KokenmetKarin