Op veler verzoek weer eens een lekker makkelijk eenpersoonsmaaltje. En nog vegan ook. En dat kwam nota bene door een everzwijn in de tuin…
Als Amsterdammer wist ik jarenlang niet beter dan dat je sijsies hebt en drijfsijsies. Maar zowaar, tegenwoordig zit ik in Frankrijk met de verrekijker te speuren naar alle vogeltjes die ronddartelen in mijn tuin. Toegegeven, in de winter help ik de natuur een handje in de vorm van allerhande voederspul, met pindaslingers als grote favoriet. Vooral de vinkjes vliegen af en aan. Grappig om te zien hoe puttertjes weloverwogen zaadje voor zaadje uit de voedersilo oppeuzelen, terwijl koolmezen juist regelrechte rauwdouwers zijn. Die pikken als een dolle, waarbij zeker de helft van het voer op de grond valt. Dat komt de roodborstjes dan weer heel goed uit, want die wagen zich überhaupt niet aan het hangende buffet, die blijven liever op de grond.
Leuk hoor, beestjes in de tuin. Van aanwaaikippen tot het hondje van de buurman, van een verdwaalde koe tot een galopperend ontsnapt paard; in mijn Franse dorp gebeurt nooit iets, maar in mijn tuin is het nooit saai.
Alleen schrok ik me wel op z’n Mokums het leplazarus toen ik naast de houtstapel, onder een immense conifeer, ineens een everzwijn aantrof. Een grote zwartharige klomp, met indrukwekkende hoeven en dito tanden. Morsdood.
Lees verder op www.kokenmetkarin.nl
Geplaatst op 12 maart 2024 door KokenmetKarin