Het is ook niet goed of het deugt niet. Ik probeer mij niet te bemoeien met uw leven, dus of u wel of geen biologische ingrediënten koopt moet u zelf weten. Net als of u bouillon zelf trekt of een blokje gebruikt. Maar soms geef ik wat extra aanwijzingen in mijn ingrediëntenlijstje. Zo ben ik groot fan – en nee, ik word níet gesponsord – van de blikjes ‘curry madras’ van Euroma en Jonnie Boer. Bijna elke supermarkt heeft ze. Een wereld van smaakverschil in vergelijking met ‘gewone’ supermarktkerriepoederpotjes. Doe groente, kokosmelk en een ferme lepel van dat poeder in een pan en je hebt al meteen lekkere en doodsimpele curry.
De laatste keer dat ik het waagde om in de krant deze tip te geven, kreeg ik echter prompt mail van een trouwe lezer. Jonnie Boer bleek een struikelblok. “Qua pecunia maar ook mentaal. Reden: duur en iets te highbrow. Niet elke lezer heeft een rijk gevulde portemonnee.”
Nou dat weer.
Denk je voor luttele euro’s een wereldtip te doen, waarmee je maandenlang talloze heerlijke gerechten kunt maken, omdat, jazeker, kwaliteit van specerijen echt een verschil van dag en nacht kan maken, is het wéér niet goed. We hebben het toch niet over een kilo kaviaar? Voor 3,90 euro hoef je toch niet de hypotheek te verhogen?
Ai, dat was ook weer tegen het zere been, want de hypotheek van de lezer in kwestie stond onder water.
Ik deed er maar verder het zwijgen toe.
Voor de zekerheid wordt dit een curryrecept zonder kerriepoeder. En met mais uit blik, want we zitten nog middenin mijn maissserie. Met een groene courgette erbij heeft u ineens een fleurig bordje in lieflijke lentetinten. Daar kan toch niemand boos om worden?
Lees verder op www.kokenmetkarin.nl
Geplaatst op 30 december 2020 door KokenmetKarin