Lamsstoofpotje met rozemarijn

De afgelopen zomer reisde ik voor de krant (nu ja, in gedachten dan) door allerlei Nederlandse regio’s, waardoor ik me liet inspireren voor recepten. Vandaag aflevering 1, de Veluwe, met een lamsstoofschotel met rozemarijn, à la Veluwse pannegies, maar dan anders.

Plotseling geritsel in het struikgewas! En ja hoor, daar komen pa en ma wild zwijn het struweel uit, met tussen hen in een zestal jonkies. Ze trippelen als nuffige juffers het bospad over, ogenschijnlijk zonder ons een blik waardig te keuren. Maar natuurlijk hebben ze ons al lang in de smiezen.
Het loopt tegen de schemering, en dan is de kans om wild te zien het grootst. Weet ik dankzij vriendin Irene, die prachtig woont aan de Veluwezoom. Je hoeft bij haar maar het huis uit te lopen, de weg over te steken en dan ben je in het bos. Een verrukking voor de randstedeling die hooguit het Vondelpark gewend is.

Woningruil
Al jaren doen we af en toe woningruil: zij in onze stadswoning, temidden van restaurants, theaters, cafés en musea, wij heerlijk wandelen en fietsen op de Veluwe. Maar nu is het een logeerpartij, en gaan we met z’n allen op een mooie zomeravond direct na het toetje aan de wandel. Langzaam wordt het bos donker en stil. Maar kijk, daar in de verte, aan de rand van een groot open veld zie ik herten! Of nee, reeën, want herten zijn grijs, reeën zijn bruin, weet ik intussen. Ik kan mijn geluk niet op.

In het bos
Het brengt herinneringen naar boven aan fijne vakantieweekenden met mijn familie in voormalige boswachterswoningen van Staatsbosbeheer. Huizen midden in het bos met als bijzonder extraatje dat je ’s avonds het gebied helemaal voor jezelf hebt, wanneer er geen wandelaars of andere recreanten meer mogen komen. Heel bijzonder, alsof bos en hei er helemaal speciaal voor jou alleen zijn neergelegd.

Lees verder op www.kokenmetkarin.nl

Geplaatst op 03 december 2020 door KokenmetKarin