Het achtergrond verhaal van Sjanett
Sommige mensen gooien het roer in een keer drastisch om. Nou, ik niet. Ik ben al tien jaar met horten en stoten bezig om mijn ongezonde relatie met mezelf (en eten) te veranderen. Want daar komt het eigenlijk op neer. Ik wilde van mijn eetverslaving af, van die eeuwige hang naar eten, die onrust, dat afvallen en aankomen, dat gebrek aan energie. Ik wilde weer kunnen genieten van eten. Lekker eten. Zonder gedoe. En me sterk en fit voelen.
Makkelijk? Nee. Waardevol? Does the pope shit in the woods?
Het resultaat van die zoektocht is een lifestyle die zo totaal anders is dan waar ik vandaan kom. Ik leid nu een gezond, liefdevol en awesome leven! Maar ik kom van ver. Ik heb dingen gedaan en keuzes gemaakt waar ik absoluut niet trots op ben. Maar ik heb er ook geen spijt van, het heeft me gemaakt tot de persoon die ik nu ben. En hey, ik vind mezelf nu behoorlijk oké.
Niet blij
Vroeger werd ik gepest op school. Ik was als Duitse in Nederland een vreemde eend in de bijt. Met als gevolg dat ik me depressief, eenzaam en afgewezen voelde. Voeg er daarna een spastische dikke darm en weinig zelfvertrouwen aan toe en je begrijpt dat ik niet écht blij was met mezelf en mijn lichaam. Ik vond mezelf te mollig en wilde altijd graag dunner en lichter zijn.
Trust me, ik heb alles geprobeerd. Zonder blijvend resultaat. Om de pijn niet te hoeven voelen, ging ik aan de drugs. Blowen, xtc en coke. Ik feestte er op los, sportte niet, at slecht, ging heftige relaties aan met foute mannen en begaf me op het randje van de illegaliteit.
Fuck it
Zoals ik het nu zie heb ik mezelf emotioneel en fysiek in de steek gelaten.
Ik zorgde niet goed voor mezelf, nam geen verantwoordelijkheid. Ik negeerde mijn gevoelens en zocht continu naar goedkeuring en erkenning. Buiten mij. Wie ik wel vrij spel gaf waren mijn innerlijke saboteurs. Je kent ze wel, die stemmetjes die altijd luid en duidelijk roepen: “Het lukt je toch niet...”. Of juist de andere kant op: “Neem dat chocolaatje maar, je hebt het verdiend!”. Of: “Morgen is vroeg genoeg, het komt allemaal wel goed”.
Het meest aanwezig was het stemmetje dat zei: “Fuck it, ik doe het gewoon” en dat ik later ben gaan identificeren als mijn inner rebel. Een super krachtig evolutionair mechanisme bedoeld om je te beschermen tegen onderdrukking. Daardoor ging ik ‘s avonds bijna altijd los op alles wat ik in huis (en bij AH to go) kon vinden. Hoezo verboden voeding? Wát eetschema? Herkenbaar?
Je snapt dat al mijn pogingen nooit echt succesvol waren. Toen ik op mezelf ging wonen woog ik 82 kilo. Op het dieptepunt van mijn zelfverwaarlozing wees de weegschaal 62 kilo aan.
Mijn redding
Dit destructieve gedrag heeft tot mijn vijfentwintigste geduurd. Gelukkig ben ik wel altijd blijven studeren. Ik haalde hoge cijfers, ook op school. Ergens deep down wist ik dat leren me verder zou brengen. Mijn intelligentie is mijn redding geweest! Ik heb mijn studie tot psychologisch wetenschapper (rara waar komt die interesse in de psyche van de mens vandaan) succesvol afgerond.
Ik vond studeren oprecht leuk. Ik ben nieuwsgierig. Ik vind het leven één grote leerschool en ben altijd bezig met opleidingen, masterclasses en het verslinden van boeken.
Ik wist het niet
Nu denk je vast: wat een loser! Ze is slim, ze wist best wel dat ze verkeerd bezig was, waarom stopte ze niet gewoon met al die shit?
Omdat ik het niet doorhad. Ik had nog geen relatie gelegd tussen voeding en depressie. Ik had nog geen idee dat er ook een andere manier van eten is waardoor je darmen tot rust komen en waardoor je je veel fitter voelt.
Maar vooral: ik had de impact van mijn mindset volledig over het hoofd gezien. Want ondanks dat ik wist dat ik iets moest veranderen, lukte het me nooit helemaal.
Afscheid
Ik heb minder gegeten, anders gegeten, veel cardio gedaan. Ik heb zelfs vier halve marathons gelopen en zes maanden een zeer strikt eetschema tijdens de flexchallenge gevolgd (hey, je probeert wat). Ik werd er sterker en fitter van (krachttraining werkt echt goed voor mijn lichaam), maar ik kwam niet van mijn oncontroleerbare eetbuien af.
Ik ben gestopt met drugs, met roken en met feesten. Ik kreeg een goede baan in het onderwijs met hele fijne collega’s. Mijn ambitie laaide op, ik wilde ervoor gaan! Ik nam afscheid van mijn veel te losbandige leven. Ik kocht een huis, ontdekte Paleo (eten zoals onze voorouders dat deden) en toevallig door een klimblessure (wat ik tijdens mij studie fanatiek was gaan doen) ook een andere manier van trainen en ging steeds beter voor mezelf zorgen.
Mijn eigenwaarde steeg en mijn depressieve buien namen af.
Eten
De ontdekking van een andere manier van eten was echt life changing. Toen ik mij ging verdiepen in natuurlijk eten zonder kunstmatige toevoegingen, vielen er zoveel kwartjes over voeding op hun plek!
De overstap was niet makkelijk en ik deed het ook niet perfect, maar het hielp enorm. Ik was eindelijk van mijn spastische darm af en voelde me sinds tijden weer fit. Ik was zo enthousiast dat ik mijn ontdekkingen deelde op mijn oude blog ‘Mijn Paleo keuken’ (later is dat geëvolueerd naar FitFood). Ik plaatste recepten die ik gevonden en uitgeprobeerd had met tips om tot de beste resultaten te komen. Ik kon mijn liefde voor koken kwijt en mijn honger naar kennis. Ik heb zo ongeveer elk boek over voeding gelezen.
Het liep goed en werd de start van mijn ondernemerschap.
High energy
Een jaar later viel ik als een blok voor CrossFit, of beter gezegd: Strength & Conditioning. Nog zo’n life changing ontdekking! In een kleine groep van maximaal 12 mensen met een stang in je nek squatten en andere oefeningen doen. Intensief, kort, met goede begeleiding en een high energy groepsgevoel. Een wat rauwe manier van trainen met veel resultaat.
Ik werd sterker en gespierder. Mijn gewicht bleef stabiel rond de 70 – 75 kilo, maar ik had minder vet en een kledingmaat kleiner. Ik kreeg het lichaam dat ik altijd wilde hebben.
Onrust
Ik boekte dus mooie resultaten met het trainen en de nieuwe manier van eten, maar ik bleef onzeker. Mijn trek in slechte voeding hield ook aan. Ik was niet consistent, sjoemelde af en toe en raakte die onrust met eten niet kwijt. Echt tevreden met mezelf was ik nog steeds niet. Maar ik snapte niet waarom.
Geplaatst op 17 oktober 2016 door lovefitfood
