
Gaandeweg begon duidelijk te worden dat ik leed aan PTSS en een depressie. Ondertussen had ik mijn familiale kring nog niet ingelicht. Ik vond het moeilijk omdat ik het gevoel heb dat er altijd veel van mij verwacht wordt. Ik wilde niet als een teleurstelling overkomen of als iemand die zielig was. Familiefeestjes waren in deze periode niet iets waar ik naar uitkeek. Ik ging wel, maar zette mijn masker op en beantwoordde alle vragen met ‘goed’, ‘fijn’, ‘prima.’ Natuurlijk waren er een aantal familieleden die ook wel zagen dat de manier waarop ik sprak niet overkwam met de manier waarop ik er uitzag. Een aantal van deze familieleden heb ik toen in vertrouwen genomen en verteld wat er aan de hand was. Ook zij reageerden heel fijn en niet veroordelend. Dus mijn waanideeën dat ik als een teleurstelling of zielig gezien zou worden klopten (gelukkig) niet. Maar mijn familie is groot dus een deel wist nog van niks. En toen kwam daar Lisa van NiceDay met de vraag of ik blogs wilde gaan schrijven voor de website. De allereerste blog die ik heb geschreven heb ik anderhalf jaar geleden in de familieapp gegooid en daarmee was iedereen ingelicht. De reacties waren allemaal heel positief. Ze vonden het knap dat ik dit deel van mij met hen deelden.
Lees verder op www.HaveANiceDay.com
Geplaatst op 04 september 2019 door NiceDay