
Toen ik op kamers ging aan de andere kant van Nederland was ik nog een kleine boom. Net geplant, met dunne takjes en kleine blaadjes. Ik vond het fijn dat ik eindelijk de middelbare school achter mij kon laten en kon starten met iets waar ik écht blij van werd. Als een groentje kwam ik binnen. Ik kende niemand, maar gelukkig was ik niet de enige waardoor sociale contacten makkelijk gelegd werden. Iedere week groeide de jonge boom een beetje meer. Soms niet met het blote oog te zien, maar vanbinnen gebeurde er heel veel goeds. Maanden gingen voorbij en de boom bleef doorgroeien. Aan de buitenkant was nu ook te zien dat de boom groter werd. De bladeren vermenigvuldigen zich en werden groter. De stam werd dikker en kon meer aan.
Toch had de boomstam een paar scheurtjes. Deze scheurtjes bestonden vooral uit onzekerheid en faalangst. Ik wilde presteren, maar soms lukte dat niet zoals ik het voor ogen had. De scheurtjes van de boom werden gecamoufleerd met versiersels en schilderingen zodat niemand ze kon zien. Ik vermomde mijn gebreken door de schijn op te houden. Op den duur kwamen er nog meer scheuren in de boomstam. Dit keer kwam het door een storm, die zich al jaren niet meer zo heftig had laten zien. Naast de boomstam, werden ook de bladeren aangetast. Ze werden weggeblazen en de boom kreeg een grauwe kleur.
Lees verder op www.Haveaniceday.com
Geplaatst op 24 augustus 2018 door BetterbyGoalie