Bloemkool met gehaktballetjes

Mijn vader kon nog geen ei bakken. Ik schreef al eerder over het ‘kookboek voor hele erge knoeiers’ dat ik ooit speciaal voor hem maakte.

Maar genieten van eten kon hij juist volop. De gewone pot had hij het liefste: aardappels, groente, een gehaktballetje met jus. Toen hij met pensioen ging, stuurde mijn moeder hem op kookles, samen met zijn broer. Een oerhollandse kookcursus, speciaal voor oudere mannen. Met aardappels schillen, bloemkool koken en gehaktballen draaien. Hij vond het reuze leuk en gezellig, maar daarna de keuken in? Nee, dat niet. Alleen aardappels schillen, daar bleef hij mee doorgaan.
Ook toen er dementie bij hem werd geconstateerd.
Om zijn hersenen zo lang mogelijk te blijven prikkelen, ging hij naar de dagopvang een dorp verderop. Aanvankelijk nog gewoon op de fiets, later met een busje. Hij had het er zo naar zijn zin, dat hij vaak midden in de nacht al met zijn jas aan ging zitten wachten op dat busje. Die ene dag in de week werden er al snel vijf.
De kokkin die elke dag een warme lunch verzorgde was blij met zijn aardappelschilkwaliteiten. En steevast elke maandagochtend nam hij het zaterdagmagazine Tijdgeest (van Trouw) voor haar mee, met daarin de kookrubriek van zijn dochter. ’Op bladzijde 43!’ zei hij er altijd trots bij.
Cijfers bleven hem vertrouwd, als voormalig boekhouder, behalve cijfers op de klok. Hij fietste doodgemoedereerd om vier uur ’s nachts naar de kapster of de huisarts, ervan overtuigd dat hij een afspraak had. Hele grappige anekdotes, behalve als het om je eigen vader gaat.
Opname werd onvermijdelijk. Ook daar was hij al snel iedereens lieveling. Wat een vrolijke, vriendelijke man. En hij kon aardappels schillen als de beste.

Lees verder op www.kokenmetkarin.nl

Geplaatst op 24 december 2023 door KokenmetKarin