Bij mijn geboorte had ik keurig tien vingertjes en tien teentjes, alles leek in orde. Maar na enige tijd bleek er toch iets te ontbreken: het sportgen. Ik heb mijn hele leven nog nimmer kunnen of willen sporten. Als kind vond ik gymles het ergste van het ergste. Rennen achter een bal aan? Pff, echt niet. Uiteraard bleef ik bij het kiezen van teams steevast als laatste over. Met de hakken over de sloot haalde ik mijn zwemdiploma. Schaatsles wist ik de hele winter lang te saboteren door bijvoorbeeld ‘per ongeluk’ de schaatsen van de buurvrouw mee te nemen, die kaboutervoetjes had.
De laatste tijd gaan mensen in mijn omgeving ineens bij bosjes marathonhardlopen of racefietsen. Dat moeten ze zelf weten natuurlijk, maar helaas gaat dat soms ook gepaard met zieltjeswinnerij. Want ik weet niet wat ik mis, et cetera. Maar aan mijn lijf geen polonaise. Zelfs ernaar kijken kan mij niet bekoren. Cups, bekers, medailles, Studio Sport, EK’s, WK’s, Wimbledons, Giro’s, ik lees liever een boek.
Lees verder op www.kokenmetkarin.nl
Geplaatst op 05 maart 2021 door KokenmetKarin