De laatste aflevering van mijn Nederlandse culiserie alweer, we eindigen helemaal in het onderste puntje van ons land, bij het Drielandenpunt in Zuid-Limburg. Een mooie aanleiding voor een lekker recept van abrikozenvlaai.
Alle goeie dingen komen in drieën, zoals u weet. Luxe, calme et volupté. The good, the bad and the ugly. Veni, vidi, vici. De Bee Gees. Het Trio Hellenique. De Drie Zusters van Tsjechov en de gebroeders Karamazov van Dostojevski. De trias politica. De Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Maar ik geloof niet dat het Drielandenpunt in dit memorabele rijtje hoort. Ik ben er één keer geweest, jaren geleden, op een druilerige dag, toen we er toevallig langs kwamen op de weg terug van het een of ander, het zal een vakantie geweest zijn. Een hoogst onmemorabele plek, terwijl er toch heus roemruchte historie heeft plaatsgevonden.
Vierlandenpunt
Niet dat ik daar op dat miezerige moment veel oog voor had. Zo lees ik nu pas op de bijbehorende website dat het Drielandenpunt ooit een Vierlandenpunt was. Na Waterloo, u weet wel, de nederlaag van Napoleon, moesten alle grenzen op de schop. Maar nu was er toevallig in de buurt ook een felbegeerde zinkmijn, die iedereen wel wilde inlijven. In een staaltje polderen-avant-la-lettre werd het omliggende gebied in drieën verdeeld, terwijl de mijn zelf voortaan door het leven ging als mini-staatje onder de naam Neutraal Moresnet.
Vlaaipunt
Pas een eeuw later werd de boel opgeheven en voortaan officieel Belgisch grondgebied, maar tot die tijd had het de vorm van een vlaaipunt, wat dan wel weer een sappig Limburgs detail is. Maar goed, dat wist ik toen allemaal niet.
Lees verder op www.kokenmetkarin.nl
Geplaatst op 07 december 2020 door KokenmetKarin